Burnout en de Maatschappij

Burnout is met meer dan 1 miljoen mensen die burnoutgerelateerde klachten hebben geen individueel probleem meer.

De individuele oplossing ligt bij zelfbewustzijn.
De maatschappelijke oplossing ligt dan uiteraard bij collectief bewustzijn. Zoals een individu door een burnout de boodschap krijgt dat er iets dienst te veranderen, dient de maatschappij in te zien dat er iets dient te veranderen op macro niveau.

Van bewustzijn naar actie.
Verbeter de wereld, begin bij jezelf.

Zoals ieder levend wezen een intelligent wezen is, zo is ook de aarde een intelligent levend wezen.
Bij een burnout heeft een individu zichzelf te lang genegeerd.
Dit is nu geen individueel geval meer, maar een maatschappelijk probleem wanneer zoveel mensen uitvallen, dreigen uit te vallen of al omgevallen zijn.
Dit is een boodschap van de maatschappij om iets drastisch te veranderen.

Het mooie is dat het antwoord zich al heeft aangediend.
Te beginnen met de ‘zogenaamde’ economische crisis, waardoor er een verandering nodig was in de hebberige bankensector.
Het streven naar meer en meer in materialistische zin nekt ons zowieso, ook op wereldniveau.

Onderwijs en Communicatie

De volgende antwoorden liggen in de volgende sectoren die dreigen om te vallen:
Het Onderwijs en de Communicatieve Sector.

Stop met etiketten plakken
Kijk eens naar het hoge aantal kinderen dat tegenwoordig adhd heeft, dyslectisch is of een andere psychische stoornis etiket krijgt opgeplakt. Ja, ook daar ligt een probleem, onze etiketteringsmaatschappij. Alles wordt hier gediagnosticeerd, zelfs zogeheten psychische en psychiatrische aandoeningen die vanuit de hersenen zouden komen, maar niet aantoonbaar zijn in een hersenscan. Ra, ra hoe kan dat. Toch worden er grif pillen voor ingenomen en vooral ook geadviseerd.
Wat is het percentage?

Kinderen hebben geen stoornis, ze leven in een verstoorde maatschappij en worden gestoord in hun natuurlijke ontwikkeling
Terug naar de rugzak kinderen, waaronder adhd en dyslectie. Ik noem er maar even 2 die in mijn ogen steeds vaker worden genoemd, gediagnosticeerd en worden gezien als een probleem dat moet worden opgelost.
Het probleem zijn niet deze kinderen, het probleem is hoe er naar ze wordt gekeken, mee om wordt gegaan, een stempel krijgen en zich moeten aanpassen.
Zoals een mens naar binnen dient te kijken op bepaalde momenten, dient de maatschappij nu naar binnen te kijken.

Deze kinderen zijn er niet voor niets, inclusief alle volwassenen die nu (dreigen om te) vallen.
Dat betekent dat deze kinderen (en volwassenen) op een natuurlijke manier in opstand komen tegen de huidige prestatiegerichte, volgzame consumptie maatschappij.
Deze kinderen zijn namelijk gebaat bij in de natuur zijn en werken met hun handen op een creatieve en/of praktische manier.

Dit is precies het tegenovergestelde van:
-materialisme vanuit hoofddenken
-communicatie zonder echt te communiceren
-overschatting van hoger opgeleiden terwijl we steeds meer praktische vakwerkers nodig zullen hebben
-een overschot aan managers.

Verzuim en Communicatie

In de Arbodienstverlening is het overduidelijk dat het grootste percentage ziekteverzuim komt door niet oprecht communiceren tussen collega’s onderling en al helemaal niet met leidinggevenden.
Wanneer mensen niet bij zichzelf zijn en anderen volgen, durven ze ook hun stem niet te laten horen.
Communicatie gaat in veel delen van de wereld grotendeels digitaal.
Wanneer kijken mensen elkaar recht in de ogen en communiceren van hart tot hart?
In welk bedrijf wordt zuiver en zonder bijbedoelingen gecommuniceerd?
Niet, want de hebzuchtige mens denkt en handelt vanuit materie en niet vanuit ziel tot ziel, mens tot mens.

Bovenstaande betreft de communicatie met elkaar.
Dan heb je ook nog de communicatie over elkaar.

In het programma Sophie in de Mentale Kreukels, hoorde ik een medewerker van 1 van de bedrijven op de Zuid-As Amsterdam zeggen: "wanneer mensen die zijn uitgevallen weten hoe er over hen wordt gesproken achter hun rug, zou de drempel nog hoger zijn om terug te keren op de werkvloer. Ze worden gezien als losers."

Stap uit ongezonde systemen en ga terug naar je natuurlijke chaos en orde
Losers, aanstellers, zwakkere, zijn zomaar een aantal benamingen op de werkvloer en daarbuiten voor mensen die de ratrace niet meer aan kunnen en diep in hun hart blijkbaar ook niet meer willen aankunnen.

Gelukkig, want het zijn niet de volgers die de wereld verbeteren, maar degenen die uit het volgsysteem durven te stappen.

Mentaliteitsverandering: van hoofd naar hart samenwerking

Interessant is ook dat het burnout percentage in de agrarische sector het laagst is. Dit is niet voor niets.
Hier werk je praktisch en in en met de natuur.
Laat elektriciteit nu net de nr. 1 energielek zijn en de natuur de nr. 1 energiegever.
Iedereen die echt een fikse burnout heeft gehad kan dit beamen.

Dan de meest mooie link naar onze nieuwe kinderen:
De Onderwijssector en dan met name het Primair onderwijs, waar ze bij bosjes neervallen en met de hakken in het zand gaan staan.
Dit is precies de sector waar onze nieuwe kinderen als eerste terechtkomen in de maatschappij.

Alle antwoorden liggen voor onze voeten.
Onze kinderen zijn letterlijk het lichtende voorbeeld, de richting aangevers van de toekomst.
Zij geven met hun voor sommige mensen 'afwijkend', in essentie 'natuurlijk' gedrag aan dat er iets dient te veranderen.

Wat heeft de maatschappij, de politiek nog meer nodig om in te zien dat er drastische veranderingen nodig zijn??
Wat heeft de wereld nog meer nodig?
Een nieuwe oerknal?
Het grootste gedeelte van de mensen zijn volgers. In dit geval zou ik zeggen follow the light, want de oerknal is nabij.

Er is een mentaliteitsverandering nodig in de westerse wereld, een verandering van hebzucht naar less is more, een verschuiving van hoofd, naar hart en spirit.
Van ‘ikke hebben en mijn’, om nog maar in de kindtaal te blijven, naar samen delen, van elkaar leren en echte communicatie, waarbij je naar elkaar luistert en vragen stelt.

Less is More

Degene die het hardst schreeuwen zijn niet altijd degenen met de meest inhoudelijke en zinvolle communicatie. De mensen die stil zijn en blijven zijn vaak ook observators, zijn nogal op zichzelf en hebben contact met hun eigen gevoel en zien en voelen wat er in hun omgeving gebeurt. Ze kunnen zomaar de beste oplossingen hebben. Laat ze eens aan het woord op werk.

En last but not least.
Wie heeft gezegd bij voorbaat dat er zoveel gepropt moest worden, in je huis, jezelf en in je leven.
De factor tijd, westerse tijd, heeft een groot aandeel in Burnout. Want er schijnt steeds meer te moeten in minder tijd.

1 ding is zeker: Dit verkort in ieder geval je LeefTijd, maar niet je LevensKwaliteit.
Je auto, je huis, de clubjes, de dure kleding. Het loopt allemaal niet weg. Wat wel wegtikt is de tijd.
En als we zo doorgaan, is dit niet meer alleen de individuele tijd, maar ook de collectieve tijd.